New York City is een mooie stad die je echt vanaf de straat moet bekijken. Dat betekent dus heel veel lopen. Rugzak mee voor een fles water en fototoestel op de buik: we zagen er uit als echte toeristen!

Vanuit ons hotel in Brooklyn was Manhatten heel goed bereikbaar met de Metro. Bij bijna elke bezienswaardigheid was wel een station of was het goed aan te lopen vanaf het dichtstbijzijnde station.

Omdat we lange afstanden gingen lopen hebben we Erhun in zijn rolstoel meegenomen. Wat ons opviel is dat de wegen/voetpaden in New York City vaak niet van al te beste kwaliteit zijn. De voetpaden zijn gemaakt van grote betonplaten die vaak niet netjes tegen elkaar aan liggen waardoor er een kier tussen zit. Hier doken de kleine wieltjes van de rolstoel vaak in met een vastloper tot gevolg. Na de regen op de eerste dag lagen er grote plassen, vooral bij de rolstoel-afritten vanaf de stoep naar de weg. Dat was regelmatig springen en natuurlijk alsnog natte voeten. In vergelijking met de superstrakke hoogbouw vallen de stoepen erg tegen.

Wat me ook opviel: er komt hier echt stoom uit de rioolputten zoals je dat vaak op films ziet. In Nederland heb ik dit nog nooit gezien, dacht altijd dat dit een beetje fake was om de films er wat spectaculairder uit te laten zien. Het is dus echt! 

Ook hier had Erhun weer even een 'momentje': Een grote geblondeerde negerin had Erhun blijkbaar niet gezien in zijn rolstoel en liep zo'n beetje over hem heen! Daarna had ze zoveel medelijden met hem dat ze wel honderd keer 'Sorry' heeft gezegd en Erhun spontaan een zoen gaf. Tja, die zoen vond hij nu niet echt wat....