De originele planning was dat we een huurauto zouden hebben om van Orlando naar Miami te rijden. Dat was even anders gelopen dus moesten we een oplossing vinden. Openbaar vervoer? Amtrack trein of Greyhound bus? De Amtrack leek me wel erg leuk om mee te maken! Eerst maar eens informeren bij Mario. Voor $ 50,00 per persoon kon hij een bus voor ons regelen, de reis duurde zo'n vier en een half uur.. We hadden nog een paar dagen dus we gingen er over nadenken. Die avond maar eens gezocht op Internet: de Greyhound bus kostte $ 42,00 per persoon, ze gaven een reistijd op van zo'n zeven uur. Dat was erg verwarrend!
De volgende ochtend maar weer eens bij Mario geïnformeerd. 'Greyhound, nee joh, dat moet je niet doen, duurt een eeuwigheid en je moet dan eerst nog met al je spullen naar het busstation en in Miami van het busstation naar je hotel!' Hij regelde een Van die je van deur naar deur bracht.
Mario betaald en hij ging het regelen. 's-Avonds belde hij nog even dat we de volgende ochtend om 06:30 uur zouden vertrekken. Netjes geregeld, dan konden we nog even wat meepakken van het ontbijt.
We begonnen met wat vertraging. Volgens Mario zou de chauffeur onze kamer in het hotel bellen dus ik bleef boven bij de telefoon en Elif ging met Erhun naar beneden voor het ontbijt. Naar de kamer bellen deed de man dus niet, kwam binnen, overlegde wat met de receptie en uiteindelijk begreep Elif dat hij ons kwam halen. Toen Elif aan hem vroeg waar Ando was antwoordde hij 'In de bus' maar ik zat boven op de kamer naast de telefoon te wachten. Zoals afgesproken... Uiteindelijk kwam Elif me boven halen en is alles toch nog goedgekomen.
De reis verliep voorspoedig, het busje reedt flink door dus het schoot op. Halverwege even een pitsstop bij een wegrestaurant waar we wat konden eten en drinken. We moesten binnen twintig minuten terug zijn van de chauffeur en één van de andere passagiers durfde daarom niet in de rij te gaan staan voor koffie. Twintig minuten later zaten we weer allemaal netjes in de bus maar we gingen niet rijden. De chauffeur zat op z'n gemakkie wat formulieren in te vullen en maakte echt geen haast. Toen we na zo'n tien minuten vroegen wanneer we gingen rijden zei hij laconiek: 'Over tien minuten, ik moet deze formulieren nog even invullen!' De passagier zonder koffie had er zwaar de pest over in: 'I'm dying for a coffee!!' Wij hebben de helft van onze gezamenlijke beker koffie weggegooid: niet te drinken die slappe zooi!
Na tien minuten reden we weer en uiteindelijk waren we binnen nog geen vijf uur bij ons hotel. Netjes voor de deur afgeleverd zoals met Mario was afgesproken.
Toen ik het er later nog even met Mario over had was hij heel verbaasd: 'Normaal belt hij altijd naar de hotelkamer!?' Hij was blij dat de reis verder goed verlopen was, bij een andere buschauffeur had hij al eens een dure taxi moeten betalen om z'n klant alsnog op het juiste adres te krijgen.